Reutte-Blaubeuren

Bij het opstaan regent het. Het regenen houdt aan totdat we in Duitsland zijn. Het is koud. Maar in Duitsland klaart het op, de wegen worden droog en voor het grootste deel van de dag rijden we met droog weer. Alleen de laatste tien kilometer weer wat regen. We zijn al snel de Alpen uit, Beieren in. We volgen de Iller Radweg. Gek genoeg zien we nauwelijks iets van de rivier de Iller en komen we onderweg veel pittige klimmetjes tegen. Ze zijn kort maar wel met stijgingspercentages van 16 %. Later besluiten we toch de Rad weg maar te verlaten en via provinciale wegen bereiken we Kempten. Hier wordt flink geïnvesteerd in de lokale specialiteit: Himbeerkuchen. Ook wordt nog wat regenkleding aangeschaft bij een prima fietswinkel.
Na Kempten is het doel Memmingen om daar te eten. We vinden in Aitrach een Gasthof met een prima kok en een geschaftsfuhrerin die de kunst verstaat om 13 artsen te temmen. Lekker gegeten, iedereen trekt weer bij van 16 % klimmetjes en de kou van de vroege morgen. Er wordt gebeld met diverse hotels in Blaubeuren. Er is niet veel beschikbaar.
Dan op weg voor de middagetappe. Dit wordt een tocht met hindernissen. Aanvankelijk makkelijk te overkomen: de wegwerkzaamheden zijn toch te passeren. De gefreesde weg lijkt op de weg door het bos van Wallers. Later valt Arie bij het stoppen bij het busje. Hij heeft daar geen gevolgen aan overgehouden, maar zijn fiets des te meer. Het achter derailleur is defect en de kabelnok is er af. De fiets wordt in de bus geladen om een fietsenmaker te vinden. De lange tocht en de regen beginnen hun tol te eisen. Volgens gids Leo nog 5 klimmetjes plus nog een kleine wegopbreking tot aan Blaubeuren. Ook Douwe heeft panne aan zijn achterderailleur. We slagen er toch in Blaubeuren te bereiken: 170 km op een dag, een nieuwe record.
We informeren bij Hotel Forellenfischer naar kamers. Uiteindelijk vinden de meesten een plek in Hotel Adler, een tijdens de lunch afgewezen hotel.
5 mensen slapen in Hotel Forellenfischer.
Inmiddels heeft een fietsenmaker met gouden handen de fietsen van Arie en Douwe na sluitingstijd gerepareerd. De man houdt zelf ook van dit soort tochten en begreep de hoge nood.
Eten in Hotel Adler. De wijn smaakte naar kurk en een toetje zat er niet meer in op dit late tijdstip, maar gezellig was het wel.
Morgen op weg naar Sinsheim.
PS de twitteraccounts zijn off air: T-mobile houdt ons streng aan de datalimiet, jammer.